Het jarenlang luisteren naar synthpop kan opmerkelijke gevolgen hebben, maar je wordt er niet gay van. Je wordt het ook niet door korfballen. Je kunt de overbezorgdheid van je moeder er de schuld van geven en daar jarenlang over doorbomen bij de therapeut. Maar nee, ook die vlieger gaat niet op. Decennialang wetenschappelijk onderzoek heeft uiteindelijk maar tot één conclusie geleid: homoseksualiteit is aangeboren. Gay-ness zit in je genen. Het heeft te maken met overerfelijkheid en met hormonen die tijdens de zwangerschap in meer of mindere mate aanwezig zijn in de baarmoeder. Niet met of je vroeger een poppenhuis had.

December is bij uitstek de maand van onthoofd gevogelte. Bij de poelier ligt het letterlijk in overvloed: kalkoenen, fazanten, parelhoenderen. Veren eraf geplukt, de naakte pootjes en vleugels strak onder de romp gebonden. Op TV worden we figuurlijk overspoeld met kip-zonder-kop-gekakel. December is namelijk ook hèt moment voor veel bedrijven om een verkoop-eindsprint te trekken, met als voornaamste wapen TV-commercials.

Er zijn mensen die al na twee dagen vaste verkering lekker de toiletdeur in elkaars bijzijn open laten staan. Of gezellig hun bikinilijn ontharen, 's avonds samen op de bank. Ik niet. Het heeft een paar jaar geduurd voordat ik me op m'n intiemste moment aan m'n geliefde durfde te tonen. Daarvoor verzekerde ik me er altijd eerst van dat hij sliep, en er minstens twee deuren tussen ons dicht waren. En alleen daar, in de stilte van het toilet, durfde ik me even te laten gaan. Ping, zei de opnameknop van m'n telefoon dan en zachtjes, héél zachtjes zong ik een idee voor een liedje in.

Ik stond met m'n mond vol tanden en keek haar vol ongeloof aan. Ria Bremer, mijn grote televisieheldin, hield de microfoon onder mijn neus en herhaalde de vraag nog maar eens: “Wat is dat dan, 'playback'?” Ik stond op het punt mijn TV-debuut te maken in een live-uitzending van het immens populaire kinderprogramma Stuif-Es-In en dan zo'n vraag. Miljoenen kinderen en mijn hele klas zaten aan de buis gekluisterd tot na een angstige stilte mijn uitleg kwam: “Ja, eh... dan gaan ze een bandje draaien, maar dan mag je het niet zeggen.”