Pop Psychology BLOG 29: Ritmegevoel redt levens, of: waarom drummers alle meisjes krijgen

“Een band is zo goed als z'n drummer”. Het is een vaak gehoorde uitspraak; wellicht misschien zelfs waar. Zonder strakke beat heb je weinig fundament voor je vette gitaarsolo of diepzinnige tekst. Maar hoe zit het met die ander mythe, dat drummers/ drumsters altijd de meeste en gewilligste fans aantrekken? Sta je je compleet uit de naad te soleren vooraan op het podium... en meneer/ mevrouw die de hele avond lui achter de drumkit zit, gaat er verdomme met de chicks/ dudes vandoor.

Drummers zijn niet de enigen die iets waanzinnig aantrekkelijks in zich hebben, waar jij en ik de vinger maar niet op kunnen leggen. Neem DJ's nou. Op onverklaarbare wijze ongelofelijk populair op liefdesvlak terwijl... Zo'n platendraaier, wat kàn die nou eigenlijk? In gedachte zie ik drummers en DJ's al bij elkaar zitten in een geheime ontmoetingsplaats, gniffelend over hun succes bij de andere (of dezelfde) sekse. Weten zij iets wat voor het snaar- of toetsen-beroerend volk altijd onbekend zal blijven?

Vanaf nu dan in ieder geval niet meer. Neuropsycholoog en voormalig producer Daniel Levitin publiceerde in 2007 zijn fantastische boek 'This Is Your Brain On Music' en daarin geeft hij een elegante uitleg over een fenomeen, dat wel eens verantwoordelijk zou kunnen zijn voor die onuitstaanbare populariteit van je mede-bandlid.

Het toverwoord blijkt 'evolutietheorie' te zijn. Heel veel menselijk gedragingen, gedachten en gevoelens zijn in de basis bepaald vanuit het evolutionaire streven om a. te overleven, en b. vervolgens voor nageslacht te zorgen. Klink ik nu als een plaat die blijft hangen? Zou kunnen, want heel veel psychologische verschijnselen die ik in deze blogs onder de loep heb genomen, blijken hier op neer te komen. Ook nu weer.

Heb je je wel eens afgevraagd waarom we eigenlijk ritmegevoel nodig hebben? Wat is daar de functie van? Evolutiepsychologen hebben een antwoord: een mens of dier dat goed kan merken of een bepaald patroon van pulsen (beats dus) regelmatig danwel onregelmatig is, kan beter voorspellen of er onraad dreigt.

Stel: je bent een kleine Fleet Fox en je woont met je mede-vosjes in een holletje. Er zijn altijd ritmische geluiden om je heen: takken tikken tegen elkaar in het tempo van de wind, water kabbelt door het beekje. Al deze 'gewone' geluiden hebben vaak een vast patroon. Een onderbreking ervan zou op gevaar kunnen duiden: de takken stoppen bijvoorbeeld met tikken omdat er een leeuw voor jullie hol staat. De vos die als eerste deze onderbreking van de vaste maatvoering doorheeft, is er natuurlijk ook het snelst vandoor.

Zijn/ haar kunde om ritmes aan te voelen en dus te overleven, maakt hem/ haar vervolgens zeer geliefd als sekspartner. Zo werkt het bij mensendieren uiteindelijk ook, al bestaat onze ritmische wereld tegenwoordig meer uit fabrieksherrie en verkeerslawaai. En om te testen of onze potentiële partner genoeg gevoel voor tempo heeft, hebben we als mensen speciale instituten ontworpen om dit te checken alvorens we daadwerkelijk het bed induiken. Er hangen flitsende lichten en je kunt er alcohol krijgen, maar laten we eerlijk zijn: discotheken zijn gewoon een etalage om anderen te laten zien hoeveel levensreddend timing-besef jij in je donder hebt.

DJ's en drummers hebben een gave, of hebben in elk geval heel lang geoefend om het te laten lijken dat ze die hebben. We hoeven niet jaloers op ze te zijn; wellicht kunnen we hier allemaal wat uit leren. Ben je bijvoorbeeld single en zoekende? Verspil je geld niet aan 'dating'-zelfhulpboeken of verleidingscursussen. Ga op drumles! Leer plaatjes draaien! En begin er vooral zo vroeg mogelijk mee. Mijn ouders hebben me zodra de puberteit zich aandiende op dansles gezet en bij de drumband laten gaan. Evolutionair gezien een zeer slimme zet.


Levitin, D.J. (2006). This is your brain on music: The science of a human obsession. New York: Dutton/Penguin.

Reageren op blogs kan hier.